Poezi nga Luljeta Gjosha Pashollari

Poezi nga Luljeta Gjosha Pashollari




NDJENJA E PAFAJ


Befas e shtangur mbeta kur të pashë.
Duke u mbytur nga shirat lumturisë.
Sytë e mi u bënë oqean i zjarrtë,
Për aq kohë sa rrëshqita dashurisë.

Ti mua me faj mos më bëj,
Si duket u vele e më ke harruar
Nga ku pastaj ndjenjën e zhbëj.
Si nuri mjegullës me ke kaluar.

Ti melodinë e heshtur e dëgjove,
Nga uria ime për dashuri
Tek lulja e mollës që vadite.
Me vesën e buzëve nga dhëmbët e mi.

Unë u tradhtova nga mishërimi im,
Se ti s'më çon mua sonte në skaj.
Se s'po shikon mikeshën e vjetër .
Që dridhet nga ndjenja e pafaj.




TI MUA MOS MË BËJ ME FAJ!


Mikun që pata dikur më harroi,
Erdhi pranvera, sythet gjelbëroi.
Malli e kish marrë, papritur u kujtua,
Se unë jam gjallë e duhem takuar...

Befas e shtangur ngela kur e pashë,
Gjuha m’u lidhe e asnjë fjalë s’i thashë.
Më pas mora vesh se ishte zemëruar,
E me akuzoi se unë e kisha harruar...

Përse qeshe me këto fjalë, o dashuri?
Ai që të do vërtetë, larg teje nuk rri,
Se dashuria mbahet gjallë po e vadite,
Çel lule si saksia dhe jeton ndër vite.

Ja, çfarë pyetje po më bën ti,
Më ke harruar e mend shet tani,
E më vjen duke u hequr si i lënduar,
Fajin tënd ua hedh të tjerëve pa përtuar.

Ti mua me faj, mos më bëj, o i uruar,
Si duket u vele dhe me ke harruar!
Nga ku pastaj u zhduke pa u diktuar,
Si puhizë mjegulle, duke u avulluar.

Ti melodinë e heshtur dikur dëgjove,
Dhe urinë time për dashuri kuptove.
Po lulja e mollës që ti nuhate në rini,
Çeli me vesën e buzëve dhe lotët e mi..




DASHURI QĚ NUK SHUHET KURRĚ

(Kushtuar Meritës që s’jeton më.)


Shumë të rinjë në moshë ishim,
E I falëm njëri-tjetrit gjithçka,
Gjënë më të çmuar që kishim,
Ndonëse jetonim në kohë të tjera.

Ti sot nuk jeton në këtë botë.
Por për mua do të ngelesh yll në amshim,
Je Kthyer në engjëll ,për sot e mot,
Akoma ndez zjarr në shpirtin tim.

Kur rrugës i vetmuar kaloj,
Kujtoj me mall vëndet e takimit,
Më duket ende i jetoj,
Të paharruarat çastet të përvëlimit .

Meri, Merita,kur befas dëgjoj,
Ndonjë nënë që fëmijës i thërret ,
E gjithë qenia ime dridhet ,përsëri,
Kujtoj momentet e të bukurit sy .