Poezi nga Skënder Berisha

Poezi nga Skënder Berisha[b]



[b]MALLI I LASHTË


Malli lashtë që më gryen
me të dalë e me të hyrë
pak i lodhur po me fytyrë
shumë i nderë po i vyer

sot më nguci me tu kthyer
ç'më fërfëlloi për ato dyer
anës lumit të papërlyer
mallë i vjetri i papërtuar

sot më çiku me atë zjarr
i mirë më erdhi sa i valë
natën mbeti i papërbaltur
fort i miri më zgjon prej hiri

malli lashtë që më vyen
po nis prap të më gërryej
nis e më fryen në ata fyej
diçka mallqe tash po ndiej.





NJË EKSPRESO


Në diell që nuk pranë nuk pranë
një ekspreso avullore
mëngjes i paqtë po shtohet rrezesh
të dua a s'të dua nuk të jap gjë hua

më kthen kafja ka qielli që rritet
dhe shndrisin diku mes kaltrie sytë e tu
prej këtu e nuk e di se ku një guguftu
ia krisi me të pandara me gugu e gugu

krejt ngadalë diçka nisi edhe u përftua
kthjelltë turbull erdhe krejt afër
në kthetra reshë të imta diku u strukua
nisi t'më ankohet qielli i kaltër

nuk kthjellet s'e s'kthjellet silueta
në mendime të thella shpejt u treta
herë më dukesh e largët herë vetvetja
mëngjesi u shtrua me harxhet e veta.




INVADIM TINËZAK


Nga zemra e bardhe e Koritnikut
zbriti tinezisht e shtroi
petkun e erret sa te duash
u nxiva edhe une njetash

hapa-hapa e nuk shikon prapa
ze shtigjet plepat e mpire i ze
une ndalem por nuk i le
do te endem tash neper re

do te zbres e do te rri si i mpire
perjashtoj cdo deshire
ajo e panenshtruar prehet
neper andjet e veta

me josh skutave te veta
ku me plak vetmia e tredhur
qetesi qe me perpin
deri ne shungullime