Poezi nga Merita Berisha

Poezi nga Merita Berisha





Merita Berisha






Poezi nga vellimi parë  “ Buzëqeshja gjurmë loti ”



DO JEM VAZO

Një pik shiu
S'jam më shumë
Kur qielli qan,
Një rreze agimi
Vesën që lan.

Një klithmë e ëmbël
Nga dashuria,
Pasardhësi im
Një bashkudhëtare juaja,
Rugicave pa kuptim.

Do mbetem një embrion mbuluar,
me një grusht dhe,
Do jem një vazo
E qëndisur me plagë,
E një trëndafileje të re.




ENIGMË

Asgjë s'më more
Vetëm shpirtin
Zemrën
Asgjë s'më bëre
Përveç se më vrave
Jetë
Vdekje
Një janë për mua
Asgjë s'më tremb
As ferri
Parajsën ty ta fala
A jemi të dy fajtorë
Unë që të desha
A ti qe ike
Do rilind nëse enigmën
Ma thua
Gënjeshtra e bukur
Dy herë me vret
Realitet i hidhur,i ëmbël
Do të më ngallë
Ma thuaj!





MLLEF

Kohë e djallëzuar
Ta përplas jetën
Si një gotë
Copë e grimë ta bëj
Në dyshemenë që sot
Më krijoj një mllef
S'dua asgjë nga pisllëqet
Fukara e pa ngren
E pa pirë
Dhimbja le të më vrasë
Veç me nder dua të vdes.






Poezi nga vellimi dytë “DEHJA E JETES”



100  NËNTORËT

Urime Shqipëria ime!
100 Nëntorë rresht Shqipëri,
ishte Diell, ishte Liri,
ishe Nuse me Flamur,
nuri yt s`u zbeh kurrë.

E 12-ta në Vlorë, ishte e Madhe
ishte Qiell i Bardhë,
e mbushur plot shqiptarë,
festë e madhe Nëntori i parë.

Tokë e qiell,  kuq e zi,
100 vjet rresht Shqipëri,
sa të vogël e kam këtë zemër,
mbrenda e mbaj të madhe atë emër.

Priti Vlora Dardaninë
Malësinë dhe Çamërinë,
Iliridë me Manastir
pret Preshevën me Ulqin
oh! Sa bukur e sa mirë!

Urime Shqipëria ime!
nuse e bukur e shekullit të ri:
një Isë në Jug,
një Isë në Veri!

Urime ty, o gjaku im
për këtë dasëm plot gëzim
plot me zemër po uroj
për këtë ditë që na bashko!




Ç'FAJ KAM

Që, i dua,  edhe stuhitë
edhe bubullimat
dhimbjen

Ç'faj kam që s'më mposht,
edhe pse mundohesh
stuhinë tënde me buzëqeshje
i fal ikje
Po çfarë të bëj dashuri
kur bukurinë ta shtoj unë
dhe të bëj freski
me çerpikun tim

S'kam faj që ta ndali shiun
dhe pikturoj ylberin
me ngjyra shpirti
Aspak s'jam fajtore
që dhimbjes i fal dashuri

S’kam faj
që do mbes e pavdekshme
në duart e mirësisë e dashurisë,
dorë për dore me ty
në rrugët tona
ku sfidat i bëj trëndafile
e, ty të dehi me buzëqeshje.

Aspak s'jam fajtore
të dua ashtu siç je.



KURAJO
(Kushtuar P.B. pas takimit në bibliotekë)

E gjeta
Të humburën e fëmijërisë
Në bibliotekë
Në raftet palosur
Shekujt
Flasin ëmbëlsisht
Aty e takova
Më tha
Mos u tremb nga vetvetja
Nuk do mbetet gjë nga ti
Mos u fsheh pas hijes
Hija nuk frymon
Mos më pyet mua
As njeri
Shkrihu si të duash
Në poezi




MYSAFIRE E PAFTUAR

Erdha, pse më sollët
Gjithësia dobi ç’ka
Të shemb brigjet e lumit
Me dhimbje të ngre kala.

Një pikë lot kur gjakon zemra
Kur dashuria më shkon huq
Sa më dhimbsen serenat
Që trazoj në Detin e kuq

Po unë erdha për ata dy sy
Nesër t’i bëj miq
Kaltërsia e tyre dehëse
Deh dhe Detin Adriatik

Dobi paska gjithësia
Skenar bën me ëndrrat e mia.