Poezi nga Teuta Osmani

Poezi nga Teuta Osmani






Teuta Osmani







NJË,...


Një album jete ,çdo ditë e jetuar.
Një stinë viti,nuk më ka munguar.
Një ditë prej dashurie,unë kam ekzistuar.
Një orë më shumë,dielli mban pa perënduar.
Një ëndërr çdo natë ,shije më ka dhënë.
E nesërmja nga sot,larg m'ë është dukur përher.






HIJA E VETMUAR


Dalngadalë zhduket hija e vetmuar,
Përvec ëndrrës së parë ,ndër sy.
Ikën dhe nata me hënë zvogëlohet,
Dhe ditës i pres ,pafundësin.
Dhe yjet u mblodhën,
Me heqjen e guvertës ,natë.
Mbi to shpalusur ,një vello e re ,
Ngjyrë e artë.
Dhe më, hijes nuk i duket gjurma
Ajo shkel mbi të paqënën,
Ndoshta vdes në rrugët e mija ,..
Si të ish ,e pajetuar ....si të ish, e pahënë.








NJË DITË DASHURIE


Një ditë dashurie ,më puthe, më perqafove
dhe më the ,të dua për grua,
dhe unë me një zë të thash i dashur ,
prej teje gjithcka pres ,ti je për mua,
dhe që atë ditë mendoja vellon e nusëris,
kur cdo vajzë e ka ëndërr ,e dëshir
por erdhi dita, ti më rrëmbeve
në krahët e tua, si mbretëresh
ti me vure kurorën, me lule që kishe mbledh
aty ,në lëndinën ,ku loznim përher.
dhe më, unë nuk ëndërroja , vellon e bardhë të nusëris
as fustanin si gjithë të tjerat ,nuk e vesha kurrë
të dukesha si pëllumbesh, apo si flutur.
por në fakt, nuk më duhej
sepse ti më vure ,një kuror më të bukur
ti me vure uranin për vello me yje,te qëndisur
ti për mua je i pari ,që dashurova dhe ky qiell, që ëndërroja
nuk dua vello, e as fustan, kur për mua është, lumturia gjithcka...








PËR TY NËNË


Mallin që kam për Ty Nënë
nuk mund t'a shpreh
ajo fle, e rënkon me mua
ditët dhe netët, kur s'je
Ti nuk di ,seç vuaj për Ty
se malli ,nuk do të thotë shumë
për mua ,Ti je unë
prej teje, lëngoj fjalët nën gjuhë
unë me Ty, kam shumë për të Të thënë
sa, zemra ndonjëherë më therr
kur pa Ty ,nuk kam qetësi
as të flas ,për hall e gëzim
unë Ty të kam larg
paçka se me mua, Je në gjak
më mungon dora jote
të më thuash Tuçi ,..prap
Ti nuk di,se sa vuaj
kur dua të qaj
të më shikosh lotët mua
e ti formosh, varg
Ti nuk di se jam e gjitha
nga trupi Yt më tret mall
më vjen në zemër zjarr
të thërras e të bërtas
oh moj Nënë, sa shumë të dua
e di se dhe Ty ,të mungoj në krahët e Tua
Ti nuk e di, sa here qaj mbi fotot e Tua
dhe fëmijëve i tregoj, per fjalët e Tua
për mallin ,jeten dhe për puthjet e Tua...,oh moj NËNË.








Shkoni në drejtim të diellit


Udhës e nisur, që në mëngjes,
Me ëndrrën e natës, në shtrat e lash.
Me sytë të zgurdulluar, eci kuturu,
Dhe nuk di nëse ,do të gjej udhë.

Drejt një agimi ,që sapo nis,
U zgjova për tej ,larg së errësirr'.
Dhe këmbët zbathur ,më ishin mpirë,
Nga të ftohtit, seç më kanë ngrirë.

Dhe kjo udhë e uruar ,
Ku do më shpjere, të mjerës mua?
Dhe kur kujtoj, të vij në vete ,
Ah, seç me ra, një pikë vese.

Kish ardhur, një tjetër stinë,
Kur çelin lulet ,në lëndin.
Dhe unë me vrap, filloj të ndjek,
Rreze dielli ,t'i bëj flet.

Bashkë me to ,unë u ngroha,
Por dhe udhën, ua tregova .
Ajo ish e diellit, agim ,
Sa bukur ndjehesha ,në fluturim.

Dhe ju o të mirë ,shijoni ëndrrën time,
Shikoni sec sjell ,kjo stinë.
Ëngjëj ,lule dhe udhëtim,
Shkoni drejt diellit ,që kur lind.

Aty do të shihni dhe perëndim ,..

Nis kjo udhë, e bukur për mua ,
S'ish ëndërr, por zgjuar...






KJO NATË


Më rrëmben kjo natë, si të ish magjistare,
Më kap me kthetra dhelpre ,si dinake.
Më tërheq nga vetja ,më zhvesh nga ndjenjat,
Më mpin me të kafshuarën ,si te ish vampire.

Më rrëmben kjo natë e heshtur
Drejt errësirrës së pagjurmë,
Ajo është e egër ,si për të huajin.
Më rrëmben edhe pse s'dua,në ëndrrat e saja ninull,
Me gjuhën e saj të pakuptueshme,këngën e saj thurr.

Dhe kjo natë e gjatë ,e paharritshme ,
Me ëndrra që filli si dihet.
Më ngushton gërmazin ,ma bën fije
Dhe bëj të bërtas ,të zë kuje,
Ajo m'a mbulon gojën, me të sajën hije.

Dhe më rrëmben kjo natë, deri në fundin e saj ,
Deri sa të ndizet një dritë ,dhe pastaj.
Ajo më lëshon si të vdekur ,..përtok ,a në shtrat ,
Veç kur ngrihem ,..hap sytë, dhe ja ,ja tek jam gjallë.

Ajo më braktis me vetdije ,sepse e di se kjo natë përsëritet,
Me të ikur e famshmja dritë ,hije të mos mbërrijë.
Kjo natë e llahtarshme me hijet kuvendon ,
Dhe ëndrrat e mizorshme ,diç' i vajton.