Poezi nga Erjon Muça

Poezi nga Erjon Muça




***

Shtrirë pranë meje qëndron,
dhe unë sërisht nuk e besoj.
Nuk po më vështron mua,
dhe unë tè ndjej,
të dashuroj.

Dashuroj gjithçka tënden,
që në këtë gjysëm errësirë.
Ndonëse sytë e mi nuk i shohin,
shpirti im i dallon,
mjaft mirë.

Ndoshta je e lodhur,
nga një ditë e gjatë!
pakëz e përgjumur,
e sflitur nga kjo natë!

Rri symbyllur,
në këtë gjysëm errësirë.
As lodhjen, as përgjumjen,
nuk rrezaton fytyra jote.
Ajo rreflekton veç freskinë.

Po atë freski,
të disa viteve më parë.
Kur unë isha një djalë
dhe ti veçse një vajzë.

Të shoh në këtë fundviti,
dhe sa do të dëshiroja.
Që vitin dhe kohën,
Veç për ty ti ndaloja.

Që edhe pas shumë vitesh,
ashtu si tani.
Ti të rrezatoje,
po të njëjtën freski.

Po mos u brengos,
mos u mërzit o shpirti im.
Në sytë e zemrës time,
ti do të jeshë e frekët,
si pak vite më parë.
Ashtu si tani.




***


Të dua, të dua,
oh sa të dua!
Të dua në mëngjes,
kur ngrihesh e përgjumur,
dhe asnjë fjalë nuk më thua.
Të dua pasi të përgatis kafenë,
dhe ti më thua "të dua".
Të dua kur jemi bashkë,
dhe të shoh në sy.
Të dua kur jam larg,
dhe mendoj veç për ty.
Të dua edhe kur grindemi,
dhe më thua "s'të dua".
Por unë e di që ti më do,
Prandaj edhe më shumë të dua.
Të dua në mbrëmje,
kur e lodhur shkrihesh në krahët e mia.
Ashtu, mbështjellë në gjoksin tim të mbuloj me puthje,
i dehur nga dashuria.
Më mer gjumi duke menduar se sa të dua
dhe natën të ëndërroj vetëm puthjet e tua.
Me atë mendim zgjohem,
dhe them do të të dua,
akoma pa i hapur mirë sytë.
Derisa nata të jetë natë,
dhe dita të jetë ditë.