Poezi nga (Hamdi) Erjon Muça

Poezi nga (Hamdi) Erjon Muça




***


Në ç'botë ndodhemi,
ç'epokë absurde është kjo?!
Skena Kafkiane,
Të frikshme, tallëse,
Na rrethojnë Ngado.


Tej sa s'i sheh asmë,
Vyrtytet janë hedhur.
Relativiteti, ai më i ndyri,
përdëllen pacipërisht,
Monstruoz e vetull ngrehur.

I sheh këto silueta njerëzore tek,
Të përçmojnë me vështrime tallëse pa fjalë.
E nga buzët e ngërdheshura u rjedh,
I lëngshmi çmim i të sapo kryerit,
Seks oral.

Për ta ndershmërira e vyrtytshme,
është thjeshtë një dobësi.
Fitoria duhet të arrihet
Në jetë për ta, se si,
Nuk ka rëndësi,

E të mos guxojnë, shefin,
Atë të çmimit tua lëndojnë.
Se ata dje me gurë të vrisnin,
e tani me shkëmbinj,
do qëllojnë

éshtë e kotë të çirresh: kush është,
Pa mëkat të hedhë gurin e parë.
Ata shenjtnorë do rendin
Kush të të qëlloi i pari, se ti,
tashmë dënim ke marrë.

Ti idealist i kësajë epoke,
Je tepër naiv mor i zi
Ai që ty të ndal, Vyrtyti,
Për ta është më e rëndomta,
Pafatësi.  

Jam i pafuqishëm të kuptoj,
Se si kjo epokë është stisur
Burra e gra veshur shtrenjtë,
Që të fshehin
Nderin e grisur.