Poezi nga Diamanta Zalta

Poezi nga Diamanta Zalta




IDENTITET FEMËROR


Unë jam identiteti femëror ,
Në shërbim të lirisë shpirtërore .
Hapi , në gjestin e krijimit ,
Drejt avancimit .
I vetmi vakuum ku hesht :
Përpara njeriut të keq !
Aty ngre duart lart , bëhem acar ,
S’kam fjalë . . . .
E njoh mirë harmoninë ,
E përmasave në një miqësi .
Respektoj personalitetin e kujtdo ,
Dhe te nje femije
E kam më të shtrenjtin nga të gjithë ,
Keshille familje .
Zotërimet e mia :
Mëmësia , dashuria dhe ëndrrat .
Pathos me flatra kam shpirtin ,
Mbi gërmat .
Nuk e fsheh . . . më ngacmon
Një mendim i avancuar për të ardhmen ,
Imazhi realist ,me një tis pasigurie ,
për të sotmen .
Sepse . . . pranojmë brënda vehtes ,
pa e pranuar . . .
Besojmë brënda vehtes ,
pa e besuar .
Të imponuar jemi pa kuptuar ,
për të mbështetur e përqafuar .
Por s’është kështu . . .
Harrojmë qëllimin ,
Humbasim kohën .
Harrojmë se jemi të vetmit që mundemi ,
të ndyshojmë botën . . .
Sa përhumbje në mistikën e jetës !!
Sa përhumbje në mistikën e vehtes .
I hedh në letër ,
Ato nisin e treten . . .
Identiteti femëror dhe dashuria .
Qe te dyja ne mua ,
jane femër ,
Rishpiken . . .
Trazoj një kujtesë me gisht ,
Ja afroj kufijt .
Konstruksion i çuditshëm gruaje
Me një penë në dorë dhe ëndërra . . .
pa limit . . . .
Adhuroj fjalën , shpirtin e dlirë ,
Jam buza jote Poezi ,
Mbushur me limfën e vargut të lirë .
Të pikturuar në iridën e syrit ,
Kam buzeqeshjen e valës ,
Të një qyteti blu .
Ka xixa në sy .
Herë bletë , herë flutur . . . .
Herë shpërthim , herë ndjenjë e strukur
Jam identiteti i femrës që vdes
e ringjallet , mbi çdo gjë të bukur !