Poezi nga Ramiz KuqiKAM HARRUARVeten diku në varg mesnate
Kur muza s'erdhi si dikur
Ulur mbi një germë stine
Rri fjala ime mejtuar
Si një tamtam me çumpare
Dëgjoj një zhurmë dalldisur
Kridhem në vetminë e (pa)sosur
E urta kohë ç është krisur
Era prek trëndafilat ngjyrë blu
I shkund degët i përplas i tund
Mes kësaj stine përkundet si hije
Hirit të hirtë rri shkronja si Un'
Kam harruar ç'ditë është sot
Vitin e mbrapshtë e lashë pas shpine
Si kalë pa fre vrapon me turfullimë
Larg tretur me këtij shiu kënga ime?!
Kam harruar.
NATË PRANVEROREPo më ik qetë si foshnjë
Nëpër vargje të panjohura
Deri të një këngë malli
Si cicërimë zogu
Sonte
Je bërë zgjim i vonuar
Sa herë e kam bërë hapin
Largësitë t'i mas me sy
Fshehur është kjo stinë
Nëpër idila poetësh?!
TRI SHKRONJAHyjnore
Që ecin nëpër klithma netësh
Zbrazin si shkreptimë vetëtimash
Fjalën e urtë të poetit
Tri shkronja
Kur bie nata në hartën gjeografike
Shkrepëtijnë Evropës marroçe
Plakushka e vjetër
Si e harroi shpatën e tim Gjergj
Nëpër loge betejash?
FRYMOJEdhe sonte llahtarisht
Nata ka udhët e veta
Ëndrrat janë përplot shpalosje
Të reja të vjetra bashkëudhëtojnë
Frymoj nëpër fjalë fëmijërisht
Ec nëpër shkronja si nëpër zjarr
Marr diçka nga kjo stinë e lodhur
Monologoj me shpresën e thyer nëpër kohë
Koha ime matet me dashuri njeriu
Frymoj
Po fundit thelbësisht nuk e njoh
As veten time
Kur më merr vetmia në krahë
Dalldiset qielli me yje e hënë
Frymoj
Frymarrjen ma zë si lak në fyt
Veriu fryn ashpër hapat e mi të vregjël
Ta kapërcejnë Ibrin plak mbi urë
Ibrin e gjatë të shekujve
Diellin tim të brezave
Ma kanë bërë me dangë?!
TRI PIKATë lënë shpesh pagjumë
Heshtjes i flasin me mall
T'i bartin ëndrrat
Përtej kufinjve të këngës
Zog nate
Deri në agim
Tri pika
Lumenjtë i shterrëzojnë
Tri pika
Si pika loti nëpër bulëza?
NË SYTË E TIJ(Ilirit, në përvjetorin e dhembjeve)
Rritej çdo ditë liria
Si rreze dielli mbi atdhe
Lumë ëndrrash nëpër stinë
Koha (s')është futur në unazë
Përcëlojnë netët errnake
Malli gërryen nga brenda fjalët
Varg germash mbi këngë!
Në sytë e tij...