Poezi nga Ramiz Kuqi

Poezi nga Ramiz Kuqi




POETËT


E duan qiellin pa re të murrme
Edhe shiun kur toka digjet
Nga dielli në verë
Poetët
S'janë njerëz prej shiut
Kur shtrijnë shuplakat në mesnatë
Mbledhin vargje nëpër stinë
Janë zëra zogjsh nëpër kohë
Poetët
Biografi dhembjesh nëpër vargje
Për një fjalë kapërcejnë dete e dete!
Poetët...





STINË E RE


Mbi qepallat e stinës së re
Zëra zogjsh mbi këngë
Koha
Këmishën e ka shkopsitur
Dielli
Ngroh fjalën e lodhur
Lulet
Mbi sintagmë shkronjash
Udhët gumëzhijnë
Në horizont hapa të rinj
Qeshu qeshu
Zog në qiellin e lirë!





KAQ VITE


Flas me fjalën në mesnatë
Në çdo stinë dukem si fëmijë
Kërkoj nga ajo të më jep më shumë
Ëndrra të bukura, mall nëpër sy
E kaq vite si s'u grindëm kurrë
Po mbetëm në vargje miq të vjetër
Si lis në këmbë e dallgë nëpër det
Kokëfortë e s'deshëm asgjë tjetër
Kaq vite ecim nëpër udhë të fshehura
Stinësh me gjoks hapur si nëpër zjarr
Kokën lart nëpër kohë të mugta
Botës së re t'i bëhemi fanarë!
Kaq vite?





MEDITIME


Një tufë letrash rrinë mbi tryezë shkrimi
Që shpesh natën rri zgjuar mbi fjalë
Si tufë zogjsh që do marrin qiellin
Kujtim netësh në strehezë mall

Mbrëmjeve buzë detit shëtis i vetmuar
E sodis detin thellë e më thellë
Një valë në breg më bie mbi gjoks
Ëndrrën time e seç ma këndell

Erë e lehtë brigjeve të fjordeve më ndjek
Si një hajn i stërvitur ndër stinë
Zogjtë shpërndarë nëpër degë pemësh
Vijnë me zëra cicërues si drithërimë

Një tufë letrash rrinë mbi tryezë shkrimi
Në sy pranverën e vështrojnë
Një këngë të re mbi këto brigje harrimesh
Valë vale nga gjumi e zgjojnë?





RRI MEJTUAR


Kur heshtja bie
Si spirancë në thellësi deti
Rri mejtuar
Kjo fjala ime sonte
Natë
Mbi brigje kujtimesh
Rri mejtuar?!