Poezi lirike nga Alfred Molloholli

Poezi lirike nga Alfred Molloholli




Një kafe me mua


Një kafe desha të pije
me mua të ngratin ,
nuk thashë ''Të lësh burrin
me mua të ndash shtratin !''

Unë kafen quaj - kafe
jo të rrojë ''sebepi'' ,
të ftoj si një mik
kur m'ka pare xhepi !

Për një orë me mua
nuk u bë qameti ,
unë-dallga , Ti-bregu
nuk do shembet shteti !

Të dalim nga vetja
të bëjm' diçka ndryshe ,
unë-vjeshta e tretë
Ti-shegë devedyshe !





Më tha ''Idiot''


-Më tha ''Idiot'' sepse më donte
se ish një shpirt krejt i pafaj ,
se buza - buzën e kërkonte
po se më shau , e çfarë pastaj !?

E dinte mirë kjo zemra ime
se ç'zjarre kish ajo në gji ,
dy buzë me shije trëndeline
që çelnin veç për dashuri !




* * *

Tashmë në shpirt vuaj dhe heq
pasi të thashë ca fjalë pa drojë ,
i tillë jam unë , që si për dreq
buzën - me puthjen ngatërroj (!)





Oh , ç'buzë !


Oh , ç'buzë të bukura ! Oh , ç'buzë mishtore !
Majhoshe dhe të ëmbla , si një manaferrë ,
për to , do të vdisja e të ngjallesha prore
veç ta dehja një herë , këtë shpirt të mjerë !




Ti ,... !


Ti , që vrer vjell për poetin
s'ka qenë Nënë ajo që t'lindi ,
por , një bushtër trotuaresh
ose , një dashnore xhindi !

Ju , s'besoj t'jeni krijuar
nga mitra e një zonje ,
patjetër jeni fekonduar
nga Kali i çdo Troje !

Ca kalbësira porsi ju
durimin na e kanë sosur ,
ju , vegjetoni si urithët
nëntokës të groposur !
Kështu do mbetemi ne , përhera
armiqësisht të huaj ,
derisa , mokra e mullirit
urrejtjen - drith , të bluaj !