Po zgjedh... / Poezi nga Silvana Berki

Poezi nga Silvana Berki




Po zgjedh...

Po zgjedh jetën,
… në vënd të dëshpërimit,
Po zgjedh të marr frymë me shelgjet e lagur, përroit të vetmuar
po zgjedh një libër të verdhë, sirtarit të harrimit
sesa një ëndërr me mushkri të bllokuar.
Po zgjedh të marr frymë, pa ditur sesi
po zgjedh të le gjurmë të padukshme lëkurës së kohës,
Po zgjedh të eci me jetën, në qetësi
me lotët, … që si bombë goditën botës.
Po zgjedh të më vështrojnë me inat, pa kuptuar pse
si murgeshë me durim do pres buzëqeshjen e trishtuar
Po zgjedh paqën, si bilbil i pafe
dhe fjalën e butë, në vend të shëmtuarës.
Po zgjedh Jetën me të gjithë shëmtinë e saj,
me të gjithë mashtrimet që na afron përditë
do e marr në duar si fëmijën e pafaj,
t`i tregoj të gjitha dashuritë.
Po zgjedh jetën, ta dua pa ditur sesi
pa ditur folenë e mrekullive, as lumturinë nga shpërthen
pa ditur si t`ia zhduk lotët atij që nuk diti t`i fshij
nga gjithcka që vjen e na zhgënjen.
Po zgjedh ta dua nënën, motrën vëllain,
T´ia fal lëndimet, atij që nuk i peshoi padrejtësitë
Po zgjedh paqen,
pa le të shkoj pastaj,
në ferrën që krijuan dashuritë.


Silvana. B ©