Poezi nga Donikë Rrethaj

Poezi nga Donikë Rrethaj







Donikë Rrethaj







ANDRRA E FUNDIT


S'du ma me andërru, jam lodhë...
sonte do t'prek për t'fundit herë,
n'andërr, e se ku..?!
Natës ia mbylla sytë, me çarçafët e mëkatit,
e simfoninë e fundit po i këndoj.
Vërtet të fundit simfoni.
Veç sonte do andërroj,
e netët e tjera çelës kam me i vu zemrës,
e shpirtit zinxhirë .
Ska ma andrra,
e net ku vagoj n'pyje misteri..
n'rrugë kryqe ,,qorre,pa dalje..
n'tunele t'errëta shpirti.

Andërrës i kam vu pritë,
fuqisë saj vdekjeprurëse,
se jam lodhë..
ah,,,sa jam lodhë,
ska ma andrra.
jo ska ma....!!






Nanë


Asht fjala ma e amël..
asht fjala e parë e thanun,
asht djepi i andrrave,
asht puthja ma e bukur e dhanun.

Asht prehni ku kryet m'beshtet,
asht gjini qi mrena t'fton,
asht shtepija ma e amel,ma e nxehte,
qi kurr s'xjerr jashte vec t'mron.

Asht dashnija qi t'mban shpirtin gjallë,
e zemrën me të ta ushqen,
asht shtrëngimi ma i afërt,ma i rrallë,
qi gjithmone t'shoqnon e s't'len.

Asht drita qi t'shndrit rrugën tande,
e pa te n'botë je i humbun,
ti veç qëndro n'gji t'saj për pak,
e je njeriu ma i lumtun.

Nanë..fjala ma e amël.







Mjerim shpirti


Pasurinë nuk e dua,
dhe asnjë herë se kam lakmuar,
me pëlqen pasuria e shpirtit ,
nektari i tij i kulluar.

Nuk më pelqen të lakmoj tepër,
gjëra që kan shumë pak rëndesi,
mua më magjeps një shpirt i bukur,
i pasur me ndjenjë pa pasuri.

Këtë shpirt dua,
dhe këtë kam kërkuar,
paratë janë mallkim i tij,
një botë e trishtë krejt verbuar.

Sa me fat kush ka shpirt të mirë,
nuk matet me asnjë pasuri,
e unë mahnitem kur para meje ,
kjo është parajsa ,kjo është dashuri.

E dua shpirtin qelibar,
pa njollë,pa urrejtje ,pa mëkat,
e ti ,?je një shpirt i tillë?
"Se është kështu je njeri me fat"







Hajde

Hajde ne bahçen teme,
e m'zbukuro lulet qi jan tha,
e zemrën ma mbush me andërrime,
u thava krejt veç me t'pa.

Hajde po t'ftoj kam pak vend,
n'zemër ,shpirt veç për ty,
m'ke than do t'vish e un po t'pres,
mi thave krejt t'shkretët sy.

Se nuk do rrish ,rri veç për pak,
e di dhe un s'mund t'kërkoj shumë,
po veç nji herë sa me t'dasht ,
e mandej ik larg nga unë.

Hajde ti hajde jam lodhë tut pritë,
me zemrën teme pse dreqin lot?
me dashnin teme pse tallesh?
e di dhe se ti m'don fort.

At'herë ç' a t'ndal qi nuk vjen?
o ke frikë nga dashnija?
po se s'don me m'pa..!
at'herë kujto tan fjalt e mia.

Se ç' a t'kam thanë e sa shume t'du..
e se për mu je nji dëshirim,
po se ke frikë o s 'din me dasht?
m'harro m'baj thellë veç si kujtim.

Hajde..!!