Poezi nga Agim Desku

Poezi nga Agim Desku




D J E P I


Mbi të vetmin djep shqipesh
U rrita në sy shqiponje
Me zërin e zanave si etje
Në rritje e pritje ëngjëjsh.

Çfarë fati kisha këtë mbrëmje
Kush m‛i zbriti yjet
Të ndriqojnë vargshpirtit tim.

Eh,ecë e mos u bëj poet
Të jetoj një mijë vjet më shumë
Në hyjni shndërruar më ëngjëjt pranë
Sy e zemër bashkë.

Jetova për qiell e tokë
Yll Davidi u bë djepi im
Në dritë zane me rritën shqipet.

Mbrëmjeve më falën krah fluture
Të fluturoj qiellit dhe zemrës tënde mike.

Aromë e saj cili jemi
Unë në zbritje yjesh a ti kur më vjen
Çdo herë pranë sëcilës mbrëmje.

Tani rrugën ke mësue
Dhe as unë e as varg poeti
Asnjëri nuk ikim pa fjalën tënde.

Në vet ëngjëll hyjnish jemi.

O zot sa me fat është ky varg
Që hyn në shpirt e bëhet flakë
Zemre.

E di, tani u bëre ti hyjni
Ndërruam vargjet
Ti dhe unë në të njëjtin varg
Yjesh.

Tek sa mbërrinë si zanë
Ëndërr thua më je
Apo vet gjeth trëndafili
Ku shkruaj vargun pafund.

Beso në frymë shpirti
Nuk vdes pa varg të lirë
Poeti
Pa ëndrrën e fatit tim
Që e gjeta tek ylli im.

I shndërruar sa herë në varg
E sa në fjalën e shpirtit tënd.

Të dytë u rritëm bashkë në djep shqipesh
Me emrin e zanave u ngritem në ozon.

Përtej diellit ngritëm kala Rozafati
Dashuritë i falëm për këtë tokë e qiell.

Ndërtuam kujtime lulesh dhe ëndrrash
Për më të bukurën e emrit tonë.

Beso se bota është fajtore
Apo vargu që më çmëndë.

O zot cila është kjo natë magjike
Që ëngjëjt e mbajnë në lot kujtimi.

Vallë si të ngritëm në varg poeti
Kur ti më hedhë në dritë dielli.

Në buzëqeshje hëne më merr
Të flas me vet yjet që ti i zbrite
Në tokë dhe varg poeti.





BURGU


Përse u krijue burgu
Që unë ta kujtoj
Përse kur nuk ka liri e jetë
Ai duhet të qendroj.

Mëkat o zot mëkat
Kur krijove njerinë
Që krijoj burgun
Ta shkatërroj lirinë.

Dhe bota çʹka një hall
Nga njeriu i krisur fytyrë djall.