Poezi nga Muhamet Mustafaj

Poezi nga Muhamet Mustafaj



Shpirti i poetit


U përflak liqeri nga rreze dielli
sorkadhe e bukur pinte, ujë
mbi degëzën e tharë, një zë bilbili
poet i lodhur, ca vargje thurë.

Aromë luleje,valë të shtuara
n'shpirtin e poetit tretet thellë
gjethet e pyellit të trishtuara
fresku i mbrëmjes sec i mbledh.




Lipa ime


Ka kohë që s'të kam përmendur emrin Lipë
nuk e kam se të kam harruar,kurrë
atje përherë të parë kam parë dritë
dhe tashi më dukët që shkëlqen porsi bilurë

Në balkonin e vogël pran bredhit të blertë
ulem dhe të veneroj cdo mëngjes, gjatë
nuk do të kishte kuptim pa ty emri jetë
Lipa ime e bukur, Lipa ime e artë.




Amaneti


Ç'janè kèto krismè qè shkojn e vijnè
pèrflaket qielli anè e mbanè
vèllèzèr tè betuar si gjithmonè
ballè pèr ballè me karpatianè

Porsi dallg deti,shkojnè e vijnè
shtriga plakè,kulçedra sllave
ku vè kèmbèn,thonè e ynè
fole kanè malet karpate

Ç'janè kèto bisha tè tèrbuara
qè s'kursejnè as gra,as fèmijè
kock e mish tè copètuara
tè zgjatura rrugève pa kufi

Sejdi Krelani dragua i Ilirisè
qè si trembej syri dot
prisni rrufe,bijtè e shkinès
tym e flakè,erè,barot.

Amanet nga perèndia kemi
atdheu mbrohet me trimèri
kèmbè e huaj tè mos shkeli
se kètu i thonè Iliri.




Dëshirë e Sejdi Krelanit


Porsi dallgë deti
parreshtur rreh zemra e dëshmorit
që pranvera të ketë lule
e lulet mbushur aromë

Që guri të flet shqip
që djepi të bëhet shqiponjë

Porsi ujëvarë liqeri
të kemi mbarësi
lotorët të shuhën
por të mbetën në histori

Sejdi krelani
ngjyrërat më të bukura të atdheut
mbi trupin tënd do ti shpërndajmë.