Poezi nga Kadrush Radogoshi

Poezi nga Kadrush Radogoshi




NË GJAKOVËN TËNDE - NË GJAKOVËN TIME


Në Gjakovën tënde
Kanë rrjedhur lumë
Ajka e mjalti.
Kanë ushtruar tamtamet e fitores mbi armikun
Diç i ngjashëm me mua
Pa çka se mund të ketë pasur
Tjetër ngjyrë të syve, të flokëve
Tjetër ngjyrë të zërit,

Edhe heshtja mund ta ketë pasur tjetër.

Në Gjakovën time
Helmi e vreri kanë rrjedhur lumë
Nga Veriu në Jug e nga Jugu në Veri,
Muret kanë pasur vesh kanë përgjuar

Gurët e kalldrëmit kanë pasur sy

Kanë vëzhguar shtegtarët e ëndrrave të
purpurta.

Në Gjakovën tënde
Ka pasur pallat sportesh, kulture
Teatër profesionist
Ku është luajtur qindra herë ,,Magbethi”,
Ka pasur hotel me pesë yje
Për elitën sodomke
Me atë shpirt varrezë të shembur...

Në Gjakovën time
Në Veri ishte burgu

Në Jug varrezat e viktimave
Ndërsa në secilin njeri
Kishte zemër për të dashuruar...




SHKOJ TE VARRI I TË VETMIT DJALË


Shkoj te varri i të vetmit djalë
Për të lotuar

Për të lotuar
Shkoj te varri i të vetmit djalë.

Shkoj te varri i të vetmit djalë
Më thotë djali si në baladë:
Nënë, unë jam në lotin tënd
S’dua të rrjedh nga syri yt
Dua të mbetem në atë sy
Dua të mbetem në atë sy
Ta shoh botën me dashuri
Ta shoh botën me dashuri...

Shkoj te varri i të vetmit djalë
Në Çabrat Antologji
Më buzëqesh përjetësia
Më buzëqesh përjetësia
Nga të shenjtat buzë të tija
Nga të shenjtat buzë të tija...

Shkoj te varri i të vetmit djalë
Këtu jam, thotë gjithësia
Këtu jam, thotë gjithësia
Shkoj te varri i të vetmit djalë...





POEZIA E NËNËS - NJË DITË MË TË RE

U vratë në pranverën-ferr
U endët nëpër botën-tmerr
Nënat pritëm ag e terr...

Në verën e ngrirë nga dhembja
U ri varrosët
Së bashku me të gjitha shpresat
E nënave, motrave, nuseve
Të shndërruara në gur
Si në baladën e lashtë...

Në varret tuaja do të ruhet
Kushtetuta e shtetit të luleve
Testamenti për Maratonomakun
Me pishtarin e Prometeut në dorë.
Punë e madhe se Zeusi i zemëruar
Do të kërcënohet me rrufetë vrastare
Nga lartësia e Olimpit anakronik.

Këtu do të mbeteni
S’mund të vriteni më!
Çdo fije bari mbi varret tuaja
Do ta recitojë refrenin e përjetshëm:
I vrari të vret nëse e nget.

Në eshtrat tuaja rrënjët i ka
Lisi i Shenjtë i jetës,
Bari i blertë
Metaforë për të ardhmen
Që s’do të thotë kurrë:
E shkuar e harruar...




NË SHTEGUN METAFORIK


T'i lash në besim të gjitha fshehtësitë
e jetës që mund të ishte e imja...
T'i dhashë shpërblim dy krahë
të shpresës shqiponje
po asnjëherë nuk arrite ta mësosh
artin e fluturimit...

Anijen e dëshirave ma fundose
në atë det të dallgëzuar lotësh.
Rrudhat e mbushura pikëllim
fshehurazi m'i skalite në ballë
duke shkruar kështu
abetaren më të vjetër në botë
për lotët e ngrirë
në qepallat e një DITE TË RE...

Nëpër shtegun metaforik
një diell i veçantë
po m'i thanë lotët
e një trëndafil po çel...

Paska dëshirë burri i botës
të bëhet lajmëtar i pranverës
në planetin e imagjinuar !...





DIELLI ËSHTË KTHYER SI KRESHNIK


U nisëm së bashku
në ishullin e ëndërruar
pulëbardhat na e tregonin rrugën
po
rrufeja shkrepi mbi kokat tona
shpirtrat tanë ua besuam guacave
ato i shndërruan në margaritar...

Vetvetës ia trilluam qiellin e ylberin
shpirtrat i varëm ne krahë pulëbardhash

për ta ushtruar artin e fluturimit
si Azem Galica ore-e-e-e...


Me siguri në Kodrën e Çabratit
dielli është kthyer si kreshnik
nga mejdani me balozin e zi
tash pritet të kthehet Tanusha
te varri i Kreshnikut ...