Poezi nga Veron HoxhajPUNËTORIPunëtorin shokë, punëtorin,
Lumi dhe rrjedha e mori,
I zhytur ne mendime për punë,
Tërhiqet si fletët mbi lumë.
Për familjen kërkon të shërbej,
Po punë nuk ka ku te gjej,
Shfrehëtin si kali mbi trok,
Me halle dhe stresin mbi kok.
Te rruga me lopatën në krah,
Punë për te gjorin nuk ka,
Mbi diell.. mbi shi ..mbi te ftohtë.
Asnjë për të gjorin s'pyet sot.
Punëtori i i shfrytëzuari njeri,
I mbytur në stresin e ti,
I vuajtur si lulja për ujë,
I ngelur si peshku pa ujë.
Në botën e poshtër mizore,
Te vuajtjes të qënjes njeri,
Ne pritje nga dora borgjeze,
Tu japi pak punë mbi njeri