Motive poetike nga Veron Hoxhaj

Motive poetike nga Veron Hoxhaj




JETIM


Nuk kuptoj ,veç një gjë, shpirt katrane zëmër gurë....!!!
me një mëndje të sëmurë ,me një shpirt jo shpirt njeriu
ti s'je Nën djalli të griu. Erdhi dita pash dynjanë,
sy të errët syt e mi panë,s'më dha qumësht të pi
pse moj Nën evlat më ke ti?
fillova të qaj me te madhe , me lidhi me një postovalle.

Më flaku atje në rrugë të madhe,vetëm Zoti nga mbitë
u futësh njerëzve në shpirt,një, nga një,vetëtinte më bënte ditë.
Të mos humbas të mos kem frikë, mere mblidhe o njeri
se si dha e ëma gji, po e la në rrugë të madhe,
engjëllin e Zotit gjynafqare. Asnjëherë të mos harrojmë
ka dhe njerëz të Zotin tonë .Më çuan në jetimore,
kalova 5 vjet me radhë, po pyes veten ku jam vallë?

Po shikoj një gjullurdi ? në mes fëmijëve në një shtëpi.
që të gjithë me lot në sy, e'kuptoj që jam jëtime
më kish lindur një katile...copë , copë, në jetë mizore,
der sa shkova në jetën martesore, u martova me dëshirë
që të bëj shum xhevairë ta lins NENA të gezoj, nga aroma te lotoj
tu jap qumësht të pine,ti jap ngrohtësi shpirtërore..
me Babanë ta nxjerë për dore.

Që të ketë një jetë prrallorre.
të mos kene fatin e jetimes po te jetë e bija e trimes,
Nuk ka falje në dynja, dhe për ty more Baba,
car babai je ti shpirt katran me gjak të zi....
s'ma merë mëndja në këtë botë për jetimin të ketë ystifikim sot.
Edhe dhia në përrua e ruan kecin mish e thua.



NËNË E SHTRENJTË E KOMBIT TONË



Si kish emrin lindi vetë,
si gonxhe trëndafil me fletë..
në SHkup lindi lulëzoi,
NËN TEREZA bija jonë.

Ajo lindi veç njëherë
shumë e zgjuar zëmër gjer,
nga do ikte ku do shkonte
në SHkup njerzit i ndihmonte

Në SHkup kaloj femininë,
dashuronte letersinë,
tetëmbëdhjet vjeçë u largua
qau me lot zëmra ju blua.

Iku dhe u bë murgeshe
në kalkut u ul në sheshë.
u helmua u shkrumbit
thiri fort ozot dua drit.

Pa fëmijën po rënkonte,
tjetri qante për të pirë
tjetri jepte shpirt o birë.

Nëna i frynte në goj
ti jap jet ai të rrojë.
tjetri therise për ujë,
tjetri herdhi dua bukë.

Nëpër rrugë mblithte fëmijë
mblithte pleq e mblithte plaka,
kërkon ndihmë dhe qan me lot.

Nëpër botë ndihme kërkonte
që fëmija të shpëtonte
dhe luftoj si legjendare,
shpetoj vuajtjen dhe urinë,
largoj malarjen dhe zinë.

Na dha emër si shqiptarë,
na njohi bota e tërë
emri në shkronja të arta





EVROPA


Si balashi në katua
je ti moj Evrop për mua,
Ç'të beri ty Shqipëria
rac që vjen nga iliria.

Vjen nga trima luftetare
ta marin gjakun në ballë,
vetëm di te vjellësh vrerë
por shqiptari rron me nderë.

Kush je ti Evropa plake
burri të është kthyer si gratë,
si gjithmon dhe këtë radhë
ishe një rraçist e gjallë.

Ah Evropa e mallkuar,
antilopa e shëmtuar...
ma provoj mua shpirti im,
kur erdha vet në mërgimë.

Punoja mëngjes e darkë,
kotheren e haja thatë,
mblithja lekun dhe gëzoja
jetën time ta ndertoja,

Na dërgoi Evropa plakë..
piramidat për sevapë,
sna la dhëmb edhe dhëmballë,
çanakun e la pa dhallë.

Lekët u kthyen në Evropë
mos të rëntë ne bark thithlopë,
je vampire e shëmtuar
moj Evropa e mallkuar.



DASHURIA


Poezi nga Veron Hoxhaj
dy gota verë mbi oxhak,
ndizet gjaku dhe merë flak,
flaka ndizet gurgullon
nga buzët mjalti fillon.

Flaka mori buarenë
bashkë me dashurin ku vene,
te bashkuara gurgullojnë
si deti me valë gjëmojnë.

20 minuta ajde 30,
flaka kthehet mbi hi vetë
kurse zonja me aganë
kthyen kurrizin ne ëndrra vanë.





DASHURI E SINQERTË


O lule pranvere,
o rrezja e djellit ,
o hëna mbi mal,
o romanc e qiellit.
O gonxhe zanbakut,
o ylli polar,
ti je jeta ime
nga ty thith nektar.
Në sy të shikojë
të thith dashUrinë
si bleda mbi hoje
më dhuron ëmbëlsinë