Poezi nga Anila Themiu

Poezi nga Anila Themiu





TREGIM I PIKAVE TË SHIUT


Mesazhet e pikave të shiut trokasin me alfabetin MORS
Mesazh i ri me gjuhë të vjetër,
si dashuria ime shekullore.
Ky shi vjeshte me kaq furi vërshoi
Vetëm me shtypje gjethet e rëna dhimbjen nxorrën
Flokët leva me kujtimet dhe ndjenjat, të kuqe
pikë pikë qirinjt e mallit varen në supe
digjen përbrenda dhe shiu si shuan dot
si rrjedhin ditët e mungesës
së dehur nga pijet e rrushit vjeshtor
Era e ftohtë vjen nga mesi i Evropës
bën fole
ndez zjarr
ngrohet, në kraharor




TETOR


Tetë-orë pres të hapësh sytë që të lind dielli
tetë shegë shkërrmoq në përparëse të ditës, për ti ndërruar gjak
pres me thikën e ftohtit të agut, një thinjë në ballë të mos dukem plak
Një vit më mbush kockat mornica
Numërojë kokrra shege si tespije ditësh të pamatura
dhe kërcitjen e dhëmbëve në gjumë,për inat të padrejtësive të ditës
me poezi të pathënë e ritmojë në natë ,me ton që ecën në rend ngritës
Tetë orë, për tu ndërruar në stinën e zhveshjes





ÇPATA QË HYPA NË HËNË


Çpata që hypa në hënë!
Sot më shohin të gjithë
Shkëlqen kaq shumë
Ka kaq shumë dritë
Duken të gjita të mijat:
faqet ,syte ,lotet...
Më vjen turp
Njerëzore jam
Të fshihem dua
Mundësi skam
Poshtë jane ujqërit
Me denim qajnë
Për të timin fustan




MIRËSI E KOHËS


Kalon mbi njeriun e shtrirë përtokë
Gjaku vërshon nga hundët
Merr me vete aromën e kohës
Thikën engulur rrotullon ngadalë
Sa herë që zë korë





FILLIM SHTATORI


U desh të zhdukeshin përbindëshat
që në ktë botë të vije TI
Tani po shkrijnë akullnajat
me rrëmbim sjellin, dashurinë tonë të ruajtur mirë
Lufta kimike e ndienjës sonë
bombë që kërcet në fshehje,
venave shkatërron
Ndërrojë stina e djersës së pritjes
Ngjyra çokollatë shkrirë vape,
kërkon vjeshtën të emërtojë
Në sytë plot nuanca të piktorit tim,
lidha ngjyrat e mallit
Pyllit të madh të ndjenjës , gjethe ylber, do vendos
Të mbajnë ngrohtë mendimin e ballit.