Poezi nga Rami Kamberi

Poezi nga Rami Kamberi




MBI KRAHËT E NJË ËNDRRE


Mbi krahët e një ëndrre – shejtani ma prishi pikturën
Ujqërit e tërbuar, të ndërsyer nga shekujt – ma kafshojnë lëkurën.
Hëna nuk bënë zë – ma terron edhe më shumë terrin
Yjet përtej këtij qielli – më shtrojnë lule, si xhindet ferrin
U them: të rëndë e kam lotin – si sytë nën plisin ngjyrë qielli .
Ua jap lëkurën bashkë me shtatin – por penelin e penën s’ma merr as dielli.






MES ZGJEDHJEVE DHE ZGJIDHJES


Mes zgjedhjeve dhe zgjidhjes - fjalët i zënë buzët e ngrira
Pas grillave mbetën vragë plagët - sytë i hanë korbat e shikimet i merr terri
Plisat puçërrohen nga pesha e fjalës – 'Pashallarët' krekosen, njëri tjetrit i thuan më ke hak
Ujku me qimet e motit të kohës – kullave u kërkon gjak
Djepat përkunden me gjuhën e ikjes – lahuta thotë teli m’u plak..
Nënëlokja shkundurit shaminë me amanetin për tokën – ma ruaj një grusht dhe për varr
Piktori pikturon Shqipërinë– si njëqind vjet më parë
Poeti i lutet Zotit më lerë të gjallë – mes penave dhe fletëve
Lindjet thonë fjalën guxoni – jeni shqiptarë – mos jetoni si të marrë.





DIKUSH...?!


dikush m’i shprush plagët
dikush ma vret këngën

durimit i pëlcet durimi

dikush thotë majtas
dikush thotë djathtas

durimit i del shpirti

dikush ma kthen shpinën
dikush mi nxjerrë sytë

dikush më thotë
mos bëjë asgjë
dhe jeto qençe

dikush më thotë
nesër nuk do të jesh ky që je
por një hiç në evropen e re

dikush më thotë bëje lirinë
dikush më thotë bëje Shqipërinë.





VARRIMI I POETIT


Deshën e varrosën – me lojën e motit
Qindra kurora – i rreshtuan pas e para
Piskamë e vaje – nuk i ndalonin pikat e lotit
Përgatitën fjalime – të përbashkëta e të ndara
Thoshin mes njerëzve – ja kalon edhe Kastriotit.

Ca thoshin ky burrë i atdheut - nuk vdes kurrë
Edhe lotët mbi faqe – u flisnin për trimëri
Funeralin kërkonin ta mbulonin – vetëm me flamur
Kapeshin për floku – poet si ky s’lind më e madhja Perëndi.

Të rreshtuar ecnin – rrugës kah varret, si një ushtri
Me kollaret për fyti – të dëshmojnë se kanë pushtet
E hapnin funeralin – shikonin me djallëzi
Mos përsëri – pena e poetit do ti godet
Me amanetin – Jetojmë në robëri e jo në liri
Ndaj popull i dashur – mjaftë ecëm në jermi.

U dëgjoheshin fjalët – Zoti na dëgjoj
Të lumët ne - më s’ka kush, pushtetin t’ na e trazoj.