Poezi nga Enkeleda Pashaj Murataj

Poezi nga Enkeleda Pashaj Murataj





Enkeleda Pashaj Murataj





E pyetën zemrën



E pyetën zemrën :

-A thyhet dashuria?
-Po,
nëse është e brishtë.


E pyetën zemrën :

-A humbet  dashuria?
-Jo,
nëse është e fortë.


E pyetën zemrën :


-A shuhet dashuria?
-Po,
nëse zjarrin s' e mban të ndezur.


E pyetën zemrën :

-A vyshket dashuria?
-Jo,
nëse e ujit çdo ditë.


E pyetën zemrën :

-A  tretet dashuria?
-Po,
nëse e bren krimbi i xhelozisë.


E pyetën zemrën :

-A vdes dashuria?
-Jo,
nëse aty jam unë.





Sa do të doja


Sa do të doja,
të isha krehër
e  flokët e mëndafshtë të ledhatoja.

Të isha peshk
e në kaltërsinë
e syve të tu të notoja.

Të isha make-up
e  faqet  kadifenja
të lëmoja.

Të isha parfum
e trupin tënd
të prekja me aromë

Të isha orë dore
e pulsin tënd
ç' do çast të ndjeja.





Poeti dhe fjalët



Poeti fjalët i nanuris
i ledhaton,
i përkund timbrit  të shpirtit
si të kenë frymë.


Poeti fjalëve u jep ngjyrë
i  sodit
të  padukshmen e kthen në telajo
dhe telajon në magjinë pikturë.

Poeti fjalën e skalit
e fisnikëron
e ngre në altarin madhështi.
Ndriçon shpirtrat e plagosur njerëzorë
dhe rizgjon ndjenjat e venitura  reflekson.




Zemra e nënës


Zemra e nënës
pallat madhështor
pa dyer,
pa çelësa,
portik i hapur
ku gjurmët vazhdojnë.


Zemra e nënës
margaritar kurore
oaz bekimesh
ngritur  përmbi diej
dritë e jetës
Mbretëreshë e botës.





Ka një mënyrë


Ka një mënyrë
për të falur,
           dhuruar
                     dashuri!

Ka një mënyrë
për të qënë
              ndjerë
                        dlirësi !


Ka një mënyrë
për të ecur
              rrugëtimës
                                pa kthim !

Ka një mënyrë
për t' u ngritur
         mbi vetveten
                        njerëzisht!