Poezi nga Abide Gashi

Poezi nga Abide Gashi




FLAKËT PËR LIRI NË REÇAK


Flakët në Reçak erdhën nga Karpatet
Si fantazmat ranë mbi kokat tona,
U ndërpre kënga dhe jeta atje në malësi
Se ua zinte frymën shqipja korbave të zi..

Erdhën ta shuajnë etjen me gjak shqiptari
Një ditë janari plot robëri, acar dhe stuhi
U ngrohën në flakët që digjnin njeriun për liri
Në tokën shqiptare hapën varre për shqiptari...

Kufoma djemsh, pleqsh në një gropë bashkë
Motrash, vashash, nënash, dyzetë e gjashtë,
U masakruan barbarisht fjetur në vatrën e vet
Sa u bë tmerr për botën që erdhi dhe i pa vetë...

Edhe toka ndjeu dhembje nga gjaku i ri i saj
Në gji mori të masakruarit dhe u shkrehë në vaj,
Ushtoi dhembja Reçakut që po ndahej nga jeta
Nga plumbat e gjakësorëve me bajoneta..

Si s’u ngopën me gjak të rinjsh këta barbarë
Pa faj dhe pa hak masakruan mijëra shqiptarë,
Reçaku u bë zëri më i fuqishëm që dëgjoi bota
Dritë shprese për atdhe në luftë me disa idiota...

Shkatërrimi i çdo gjëje vetëm pse ishte shqiptare
E ngriti në këmbë botën e tërë kundër barbarëve,
Për t’i mbyllur plagët për ta vazhduar jetën në liri
Të mbetëj me turp lugati, të kthehej në Serbi..