Rezart PalluqiEenzaam***Als mijn buurman langs mijn raam loopt,
trek ik mijn gordijnen dicht!
Anders ziet hij mij eten, drinken,
of dat ik aan het koken ben.
Daarom ben ik zo eenzaam…
Koffie drinken met mijn buurman?
Dat mag! Maar dan moet hij eerst
aan mijn deur kloppen!
Anders drink ik koffie
in het gezelschap van de koffie-apparaat.
Als ik in de bus zit, kijken de mensen raar.
Daarom zit ik het liefst alleen.
Opzettelijk leg ik mijn tas
op de lege stoel naast het raam.
Ik zeg boos tegen mijn tas:
wat zijn de mensen tegenwoordig zo afstandelijk!
Mijn lieve tas, ik voel me zo eenzaam!!
Ook op straat voel ik me zo eenzaam.
Vogelliedjes vind ik afschuwelijk.
Het gelul van de honden en kattenverhalen
wil ik ook niet voortdurend horen.
Daarom doe ik mijn koptelefoon aan.
Normaal praat ik zeer weinig.
Dit keer barstte ik uit.
Eenzaamheid is pijnlijk.
Toch, nu trek ik weer de gordijnen dicht.
Anders ziet de buurman mijn tranen
en zal ongerust aan mijn deur kloppen.
Daar heb geen zin in.
Ik huil en jank liever alleen.
Mijn tranen mogen vloeien
in mijn zwarte koffie.
Lachen wil ik wel met de buurman,
Maar hij moet wel eerst tegen mij lachen.
Anders lach ik liever tegen mijn kale muren
of de poppetjes van mijn computer,
Of mijn tientallen minnaressen.
Dan voel ik me veel minder eenzaam…
november 2014Dit gedicht heb ik direct in het nederlands geschreven (zoals de meeste) maar ik zal het proberen in het albanees te vertalen.
Mon Aug 15, 2022 4:19 am nga 
Calendar
