CIKËL POETIK NGA NEHAT JAHIU

CIKËL POETIK NGA NEHAT JAHIU




E PASKE KUPTUAR MIKE


E paske kuptuar mirë mike
thikën pas shpine,
njerëzit me dyfytyra
që duken si pasqyra.

Ata mike që të përkëdhelin
dalngadal duan të mjelin,
për të tjerët thonë hipokrizi
vet nuk kanë farenjerëzi.

Buzët i ngjyejnë me të kuqe
ditën bëhen nuse,
e më vonë bëhen shtriga
të mbysin me intriga.

Mirë i paske kuptuar mike
këto dhelpra skile,
që ndryshe para syve të thonë
e pas shpine ndryshe veprojnë.




THONË E Ç, THONË


Thonë.
- Gomari fluturoi
Dhe duan që ti besoj
Për këtë nuk i kritikoj
Po si ti duroj,
Or, mike,
Kur më thonë
Se mbi gomar
Isha unë dhe një armik?




I PA LAGUR


Zjarrit flakën ia fut
Edhe çduket si hajdut
Të tjerët na i djeg
Vet shikon nga një breg.

Të tjerët lehtë kallen
Vetë kurr se kap vallen
Prej së largu bërtet
Gjithmonë i ( e) palagur vet.





SHPIRTI IM


Fitil llampe mbete i djegur
në varg të poezisë mbetur,
me copa arni arnuar
dallgë deti i trazar.

Djegur e bërë shkrumb e hi
futur thellë në poezi,
asnjëherë i venitur
me djersë e gjak i ujitur.

Netë të tëra mbetur pa gjumë
djegur në mes të vargut shkrumë,
djegur...,tretur..., e shkrirë
asnjëherë akull e dëborë i ngrirë.

Asnjëherë nuk je shuar e fikur
gjithnjë mbete qiri i ndritur,
edhe pse i djegur tym e flakë
vargun nuk e ke lënë kurr të thatë.

Mbushur shpeshme plagë
u dogje e u bëre, ubëre flakë,
shumëherë në zjarru djege
si lule pranvere nëpoezi mbete





PSE TA VRANE...


Pse ta vranë,vranë ty dashurinë
si akull zemrën ta lane të ngrirë!?...
Qoftë mallkuar ,ai (ajo) i (e) marrë
që në shpirt ty dashurinë ta ka vrarë.

Si zogun në fole të kanë plagosur
trup e shpirt seç ti kanë sakatosur.
Seç ta kanë mbushur fytyrën me lotë
seç nuk ju erdhi keq aspak dot!...

Seç ta dogjën ty zemrën, ta dogjën flakë
sa e sa rrudha ti shtuan në fytyrë e ballë.
Ta dogjën shpirtin e ta tretën si qiri
kur ta vranë të ëmblën tëndën dashuri.

A thua vallë pse tu vra kjo dashuri!?...
Pse ti mbushën me lotë ata dy sy!?...
A thua vallë pse dikush këtë na e deshi
zemra e fytyra dikujt mos ti buzëqeshi !?…

Dashuria vallë si mund të vritet
e shpirti thellë e më thellë të digjet!?...
Si mund të digjetkjo dashuri
të tretet e të bëhet shkrumë e hi!?…

Si nuk ju erdhi keq dashurinë për ta djegë
ta lësh zogun si qyqen me lotë në degë!?..
Pse ta vrane, pse ta vranë ty dashurinë !?!?...
Pse ti lanë lotët në qepalla të ngrirë!?!?…





DYFTYRËSITË


Herë para vallen,herë prapa e heqin
Dhe bukur i lozin dhe engjujt dhe dreqin.
Atë që përqeshin, sa shpejt e përqajnë
Të ultin lëvdojnë, të lartin shajnë.
Kur janë në hall, të mbysin me puthëje
Aty bëhen plaka, aty prap si nuse.
Servillçe përkulen, si selvitë nga era
Kur të kanë në dorë, sulen si sketerra.
Herë bëhen minj, herë qengja të butë
Herë dhelpëra shtriga-herë ujq hajdutë.