Poezi nga Alma Begaj

Poezi nga Alma Begaj






Alma Begaj







TRIPT NË NJËZETË E KATËR ORË




***
AGU


Dritat nuk janë fikur endè
në rrugët e qytetit tim,
agimi ka kohë që ka shtrirë veten,
e kudo ndihet aromë lulesh e gjethesh.





***
MESDITA


Dil e dashur, dil më prit në dritare,
po vij krahëplot, mbushur me mall.
Mbi parmakë qëndro, aty pranë luleve,
e di unë e di, je më e bukur se ato.
Do t’i shtrëngoj kërcejtë e njomë,
gushës tënde do t’ja marr aromën.
Dil e dashur, dil e më prit në dritare,
me buzëqeshjen e bukur, prej dhëmbëve ruzare..





***
MBRËMJA


Këmishë zbërthyer
pa kravatë erdhe,
gurgullimë ujëvarash,
me aromë lofatash,
buqetë manushaqesh,
kalërove shtigjesh
e solle me veten
këtë mbrëmje,
të gjithë pranverën.






Puthje nën hënë

Fytyra jote
si kupa e ndezur
nga mushti brenda derdhur
është për t’u puthur
nën hënë.





Shpresa

Vetëm unë e di se
ajo që më foli pa zë:
ec përpara,
mos ndal,
mos u kthe!,
ishte shpresa
dhe drejt,
përballë,
ndesha sytë e tu,
buzëqeshjen tënde
dhe krahë përqafputhjen
në fundudhën time.






Diçka

E kujtoj shpesh të djeshmen
kur të pash
më pe
u pamë.

Mendohem sot në çdo herë
kur më flet
të flas
e flasim.

Imagjinoj pa fund të nesërmen
nëse jam
je
e frymojmë bashkë.






Ah

Ah e humba dhe sot
trenin për parajsë,
duhet të shtyj ca kohë
këtu, në udhëferr.






Era

Sa herë u takuam
më tregove për
dhimbjen e erës,
asnjëherë
nuk shkrove për të
as për lotët e saj.