Poezi nga Iliaz BOBAJYLLI I FSHEHURNë këtë kohëz të arnuar,
me një shami reje mbi diell,
ditën ma shuan jotja natë,
përditë humbas një copëz qiell.
Dhe jeta ime jeton jetën,
me sy të mekur si qirinj,
me humbje hapësira qiejsh,
me ishuj qiejsh sterrë të zinj.
Po prapë s'mendoj kurrë për të ikur,
paçka se dritën ti ma terr
dhe copëza qiejsh m'i fik dhimbshëm
dhe ferri yt bëhet më ferr.
S'jam aq pa mend ta braktis natën,
që më zezon në sytë e tu,
të bredh lulnajës së parajsës,
shkujdesshëm, dehur, kuturu.
Se te ky ferr që më nxin jetën,
e kam diçka, s'e lë dot pas,
diku mes tij, një yll i fshehur,
më ndrin, më ndez si në parajsë.