Poezi nga Dritan Habipaj
Të dua mbi gjithçka.Nuk e di nga dole, në ëndërr si flakëzjarri
Atë humbëtirë të zezë, largove me ata sy
Pas shumë kohësh, çudi sa më djeg malli
Dhe në u djegësha në ferr, do digjem veç për ty.
Sonte ëndërra ime lulëzoi, dhe pse është ftohtë
Natëterrit u largua, ashtu orëve pakuptim
Një yll u shkëput, e feksi një piklot
Nga zemra dashuruar, petale trëndafil.
Buzët dizenjojnë dëshira, në këtë harbim
Mendimet më ndalin, mollës së ndaluar
Heshtas pëshpërij "të dua shpirti im"
Ndjenjë e përshkruar, në të fundit drithmë amshim.
Ndoshta s’ kam guxim, të të vij më pranë
Petalekurorat nuk di ti lëndoj
Por me fjalë të zjarrta, po thur këto vargje
Jo, ti zemra ime. Jo nuk të harroj!